Aan het begin van een nieuw jaar...

De feestdagen zijn weer voorbij, onze vakantietijd is ook alweer achter de rug en dat betekent dat we afgelopen week begonnen zijn aan een nieuw werkjaar, zoals ik het dan maar noem.

Lisa en Morgan

We hebben midden Januari nog even lekker twee weekjes vrij gehad en hebben daar gebruik van gemaakt om oude YWAM vrienden op te zoeken. Zo zijn we voor een dag of 5 naar Curitiba geweest, een stad in het zuiden van het land, waar op dat moment een stel vrienden van ons op DTS outreach was. We hadden hen in 2007 voor het laatst gezien en aangezien zij Amerikaans zijn en in de USA wonen, was dit een bijzondere mogelijkheid om weer even wat tijd samen door te brengen. We hebben genoten van de dagen die we met hen mochten doorbrengen, vol goeie gesprekken en een hoop herinneringen aan onze tijd in YWAM Belo Horizonte. 

Manu en André

Prompt kregen we de week daarop weer de mogelijkheid om oude YWAM vrienden terug te zien... Dit keer vrienden uit Zwitserland die samen met mij de DTS hebben gevolgd hier in São Paulo in 2006! Het was leuk om hen in ons huisje te mogen ontvangen en een kort weekend samen door te brengen en bij te kletsen. Oude vriendschappen zijn soms de sterkste vriendschappen en dat is altijd weer bijzonder om te mogen delen!

Prinsessen!

Maar inmiddels zijn we dus alweer aan het werk in wijkcentrum De Zaaier. Omdat de kinderen hier nog steeds zomervakantie hebben, draaien we alleen een middagprogramma wat iets langer duurt en wat relaxer is dan de normale middagprogramma´s. Het bestaat hoofdzakelijk uit spelletjes doen en de boel in goeie banen leiden, wat soms nog best lastig is want we hebben dagen dat er wel 40 kids rondrennen in het huis! Vermoeiend, maar erg gezellig dus! 

Een hoop lol met tafeltennissen!

De kids zijn helemaal enthousiast over hun nieuwste ´speelgoed´: een tafeltennistafel die we hebben kunnen aanschaffen met het geld wat de zondagschool van mijn gemeente in Nederland bij elkaar heeft gespaard! Geweldig! De kids zijn er erg blij mee en ze worden met de dag beter in het spel. Er moet wel voortdurend iemand van ons bij zijn om orde te houden, want de jongens ruzien in hun enthousiasme en fanatisme heel wat af en dat leidt nogal eens tot hevige discussies!! Maar dat hoort erbij denken we dan... ;0)

Verder ben ik, Dot, de laatste weken best veel bezig geweest met het zoeken, ordenen en ontwerpen van materiaal betreffende (tiener)zwangerschap, ontwikkeling van een baby, preventie materiaal op het gebied van sexualiteit en relaties enzo. Af en toe heb ik ineens een soort van ideeen boost en daar maak ik dan mooi gebruik van om bezig te zijn met het opzetten van materiaal op dit gebied. Ter voorbereiding van het werk dat komen gaat denk ik dan...

Sinds twee weken begeleid ik opnieuw een tienermeisje dat ongewild zwanger is geraakt. Ze komt hier uit de buurt en ik ken haar moeder, dus zodoende is ze op mijn pad gekomen. Bia is 17 jaar oud en nu 4 maanden zwanger. Ze heeft net haar eerste echo gehad en heeft gehoord dat haar baby´tje een jongetje is. Ze is zwanger geraakt van een jongen waar ze een paar keer mee uit is geweest, maar waar ze geen verkering mee had. Zoals ze nu zelf zegt: ´Ik heb eigenlijk geen flauw idee waarom ik met hem naar bed ben gegaan, want ik vind hem helemaal niet echt leuk.´ Op dit moment zit ze middenin een lastige fase emotioneel gezien: veel verdriet, onzekerheid, wanhoop bijna; gevoelens van afwijzing met betrekking tot de baby, terwijl ze tegelijkertijd rationeel gezien weet dat de baby nergens schuld aan heeft. Een moeilijke fase van verwerking en aanpassing. Maar tegelijkertijd merk ik dat wanneer ze praat over de echo, er wel een zeker enthousiasme in haar stem doorklinkt... We bidden en hopen dat ze in de komende maanden in staat zal zijn om zich aan te passen aan deze nieuwe realiteit en ze het kindje straks met liefde en enthousiasme zal ontvangen.

We zien elkaar nu wekelijks en werken samen een handboek door over zwangerschap en de ontwikkeling van het baby´tje, verder help ik haar om een soort van zwangerschapsdagboek te maken met allerlei informatie en leuke feitjes over haar eigen leven, de zwangerschap en het baby´tje. We praten veel samen en op deze manier hoop ik dat ik haar een beetje kan helpen om te begrijpen wat er met haar en het kindje gebeurd, zowel lichamelijk als ook emotioneel. Het is steeds weer schokkend om te zien hoe weinig geinformeerd deze meisjes zijn wat betreft het functioneren van hun eigen lichaam, zwanger worden en het verloop van de zwangerschap; en het is leuk om te zien hoe enthousiast Bia ervan wordt als ze weer wat nieuws leert en ontdekt.

Liefs en zegen,

Caio & Dorothee

Caio en Dot in Curitiba

December 2010: een drukke maand binnen ABBA!

December was voor ons hier binnen ABBA een onwijs drukke maand. Veel geregel en georganiseer vanwege verscheidene kerst- en eindejaarsfeesten in de verschillende projecten binnen ABBA.



Alle kids, moeders en staf tijdens het eindejaarsfeest van het wijkcentrum



Opvanghuis Elohim

Begin December hebben we een eindejaarsfeestje gehad van Huize Elohim, opvanghuis voor straatjongens waar ik het afgelopen jaar zo´n twee dagen per week in heb meegedraaid. Het was een bijzondere dag, want we vierden kerst, sloten een werkjaar af en namen afscheid van twee van onze jongens die terug gekeerd zijn naar hun moeders, Alex en João.

Het was een dag vol emoties!


Het is mooi om te zien hoe God ons project gebruikt om straatjongens een nieuwe kans te geven; en het is geweldig om deze jongens door de maanden heen te zien groeien en veranderen en ze op het punt te zien komen waar ze klaar zijn om terug te gaan naar huis... Want de meeste jongens hebben familie, vaak ook een moeder, die hen graag weer wil opnemen in haar gezin... Voor de jongens is deze terugkeer naar huis niet altijd even makkelijk, want ze hebben vaak net hun plekje gevonden in het opvanghuis, gaan naar school, leven in zekere luxe vergeleken met de situatie waarin hun familie´s leven en boven alles, voelen ze zich in zekere mate beschermd tegen drugs en criminaliteit zolang ze bij ons wonen. Teruggaan naar huis betekent voor hen dus onzekerheid, armoede en zelf op moeten boksen tegen de verleiding om weer terug te vallen in drugsgebruik. Daar tegenover staat wel dat ze nu weer terug zijn bij hun moeder, en dat is ten diepste toch waar deze jongens naar verlangen. We blijven de jongens en hun gezinnen volgen en hopen en bidden dat ze hun plekje zullen vinden in hun gezin en dat ze stevig zullen staan en niet terug zullen vallen in hun oude gewoontes.

Wijkcentrum De Zaaier

Eind December hadden we nog een groot feest: het kerst en eindejaarsfeest van het wijkcentrum. Dat was me een happening! We hebben er enorm van genoten en de kids ook!

Voor alle kinderen en tieners die hebben deelgenomen aan ons programma afgelopen jaar, hadden we een sponsor geregeld voor kerstcadeautjes (mensen uit plaatselijke kerken en gemeentes). Dit hield in dat ieder kind tijdens het kerstfeest een zak vol cadeautjes kreeg: kleding, schoenen, speelgoed, noem het maar op! Wat was het enorm leuk om al deze kids zo te mogen verwennen! Je had hun gezichten moeten zien! Dit was voor hen absoluut uniek, want vanwege de armoede waarin ze leven, krijgen ze thuis geen cadeautjes.

Een barbecue en een kerstmannen-trio op grote, lawaaige motors die de kinderen kwamen verrassen op straat pal voor het wijkcentrum maakten het feest compleet!  Na afloop zijn Robert en Caio nog enorm druk geweest met het afleveren van 20 grote kerst-voedselpakketten voor alle gezinnen! Compleet met frisdrank, kerstbrood en een grote kip om te grillen op kerstdag! De gezinnen waren blij en wij waren dankbaar en blij dat we zoveel te geven hadden!





Het was een bijzondere kerst!

Veel liefs,

Caio & Dorothee